گیرم که وزیر محترم اقتصاد سرش به بازار شلم شوربای دلار گرم بود و داشت با زحمت، منحنی قیمت ارز را نزولی می کرد، آقای رئیس برنامه و بودجه چی؟ او به فکرش نرسید که تکلیف معلمها چه می شود؟ تعداد معلمها که مساوی کارکنان وزارت دادگستری نیست که آدم یادش برود.
محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا درکانال تلگرامی خود نوشت :
سلام. عیدتان مبارک. طاعاتتان قبول
شاید آقای یوسف نوری وزیر آموزش و پروش، استعفای عزل گونه‌اش را بدلیل گزارشی بداند که از تقصیرات او تهیه کردید اما شاید بسیاری از معلمان دلشان از این کار شما خنک شده باشد.
خب؛ حالا او رفته و دیگر نیست، اما خدایش که هست! درست است که وقتی صدها هزار معلم مظلوم این سرزمین، در اضطراب خرج شب عیدشان بودند، او نخواسته بود فضیلت زیارت کربلا در ماه شعبان را از دست بدهد، اما خداوکیلی اگر در تهران و ساختمان وزارتخانه و پشت میزش بود، توفیری می کرد با نبودنش؟
شما با گزارش‌تان طومار او را پیچیدید، دستتان درد نکند؛ حقش بود؛ اما واقعا فقط قصه او باید به سر می‌رسید و این پرونده تنها یک متهم داشت؟ اصلا مگر پول توی جیب یا حساب شخصی او بود؟ این وسط رئیس سازمان برنامه و بودجه که باید تخصیص اعتبار می‌کرد یا وزیر اقتصاد که کلید خزانه دولت دستش است، هیچ تقصیری نداشتند؟
گیرم که وزیر محترم اقتصاد سرش به بازار شلم شوربای دلار گرم بود و داشت با زحمت، منحنی قیمت ارز را نزولی می کرد، آقای رئیس برنامه و بودجه چی؟ او به فکرش نرسید که تکلیف معلمها چه می شود؟ تعداد معلمها که مساوی کارکنان وزارت دادگستری نیست که آدم یادش برود.
می‌خواهم بپرسم که اگر شما مقصر دیگری هم می یافتید، می‌توانستید معرفی کنید؟ یا اگر اسم این دو عزیز را می نوشتید، حسابتان با کرام الکاتبین بود و شاهد دندان قروچه های فراوان می‌شدید؟
رئیس سازمان برنامه و بودجه و نیز وزیر محترم اقتصاد ،آنقدر خودشان را خلدآشیان می دانند و پشتشان گرم است که بعید می دانم حتی آقای رئیس جمهور هم بتواند کنارشان بگذارد. آنها متعلقند به یک جریان سیاسی پنهان که…
اجازه بدهید از این موضوع بگذرم که خطرناک است!
جناب آقای مخبر؛
یادتان هست مدتی پیش در پاسخ به انتقادهایی که در مجلس از دولت شد، گفتید: ” همینی که هست” ؟ به خاطر می آورید چقدر به شما در رسانه ها و فضای مجازی حمله شد؟ اما معتقدم این جمله شما کاملا درست بود. اگر به جای وزرای دولت بودم این جمله را تابلو می‌کردم و بالای میزم نصب می کردم. به طوری که هرکس روبرویم قرار بگیرد یا هر وقت تلویزیون نشانم بدهد، ان تابلو دیده شود! به این ترتیب انتظارات مردم کم می شد و آنها هم می گفتند “همینی که هست”.
اگر وزیر آموزش و پرورش این تابلو بالای سرش بود هنوز هم وزیر بود!
