انتشار اخباری درباره فعالیت ۸۰ هزار آمر به معروف در سطح شهر تهران از یک سو و اتفاقاتی از جمله استیضاح احتمالی ۴ وزیر دولت چهاردهم در کنار اختلاف نظرهای آشکار بین دولت و برخی گروههای سیاسی، پرسش هایی را درخصوص علت این ناهماهنگی ها و تنش ها در حوزه سیاست داخلی و جامعه ایجاد می کند.
به گزارش پردیس امروز از فرارو: رسول منتجب نیا، دبیرکل حزب جمهوریت ایران اسلامی، نماینده سه دورهٔ اول مجلس شورای اسلامی، رئیس کمیسیون دفاع مجلس سوم و فعال سیاسی اصلاح طلب به بررسی این موضوع پرداخته است:
باید به سمت اقناع جامعه و شنیدن صدای مردم حرکت کنیم
رسول منتجب نیا به فرارو گفت: «تفاوت هایی آشکار بین حاکمیت مبتنی بر آنارشی و حاکمیت منظم وجود دارد. در وضعیت آنارشی، هیچکس سر جای خود نیست، هر فردی، هر گروهی و هر نهادی برای خود سازی می زند و هیچ سازی با ساز دیگر هماهنگ نیست. در آنارشیسم، هر که زور بیشتر، پول بیشتر، صدای بلندتر، دارد، یا تکیه بیشتری بر منابع و مراکز قدرت دارد، قدرتمندتر است. ما مدعی هستیم حکومت ما، حکومت هرج و مرج و آنارشیسم نیست. حکومت ما حکومت جمهوری اسلامی است و همیشه دم از عدالت زده ایم. هر دولتی هم که می آید می گوید به دنبال عدالت و قرار دادن هر چیز در جای خود است. بنابراین باید شاخص هایی را رعایت کنیم. نکته اول، وحدت در مدیریت کشور است. درست است که همه و به ویژه نخبگان نظر می دهند اما تنها یک نفر است که تصمیم گیر است و همه باید زیر چتر ایشان باشند. این موضوع می شود وحدت رهبری. مسئله دیگر این است که افراد و گروهها باید سلایق و علایق خود را با تصمیمات رهبریت منطبق کنند. این درست نیست که رهبری حرفی بزنند و شخص یا گروههای مختلف، مخالفت کنند یا رفتارهای متضاد نشان دهند.»
وی افزود: «نکته سوم این است که افراد و گروهها باید در تصمیمات و نظرات خود و در عملکرد و اقدامات، منافع ملی را در نظر بگیرند نه منافع شخصی و مصالح گروهی را. باید در حاکمیت منافع جناحی گروهی را فدای منافع ملی کرد. نمی شود که در اقدامات به شکلی رفتار شود که خلاف منافع ملی باشد. نکته چهارم این است که باید مسئله شفافیت و روراستی حاکمیت در برابر مردم لحاظ شود. نمی شود در حکمرانی خوب و حاکمیت مردمی و مردم سالار، حاکمیت با مردم صداقت و شفافیت کافی نداشته باشد یا مردم را درباره تصمیمات خود اقناع نکند. می شود، یک ملت را ساکت کرد اما رمز موفقیت حاکمیت در برخورد افراطی نیست بلکه باید برخوردها اقناعی باشد. باید در مسیر برخورد با مردم به جای برخورد های تند، شکستن قلم ها و بستن دهان ها که منتهی به جامعه ای قبرستانی می شود، به سمت اقناع جامعه برویم. مردم باید پویا باشند و صدای خود را به گوش دیگران برسانند. حاکمیت باید با توضیحات خود مردم را قانع کند تصمیم هایی که می گیرد درست است.»
مگر در تجربه گشت ارشاد ندیدیم چه اتفاقاتی افتاد؟
دبیرکل حزب جمهوریت ایران اسلامی گفت: «در کشور ما رهبری، امامت و پیشوایی کشور را بر عهده دارند. قانون اساسی می گوید رهبری بر نظام و قوای نظام نظارت می کند. قوای نظام هم که تکلیفشان مشخص است؛ مجریه، قضائیه و مقننه.قانون اساسی صراحت دارد که رهبری از طریق این ۳ قوه اعمال ولایت می کند. درواقع قوای سه گانه بازوهای رهبری هستند. این دولت است که باید امور اجرایی را بر عهده بگیرد. در فصل پنجم قانون اساسی که درباره حق حاکمیت و قوای ناشی از آن است و فصل ۵۷ که قوای حاکم را تشریح می کند، همه این موارد را به صراحت توضیح داده است. در اصل ۶۰ صراحتا گفته شده که قوه مجریه، به جز درباره اموری که مستقیما بر عهده رهبری گذاشته شده مسئول است. به حکم همین اصل، هر کار اجرایی که در کشور انجام می شود باید زیر نظر رئیس جمهور باشد. درواقع کسی حق ندارد بدون نظر رئیس جمهور و وزاری مربوطه کار اجرایی انجام دهد. درباره همه قوای کشور همینطور است. با توجه به همه این ها، هیچکس نمی تواند مستقلا ستاد بزند و دست به اجرای امور دلخواه خود کند.»
وی افزود: «من اصلا متعجبم که این ستادهایی که به وجود آمده زیر نظر رئیس جمهور است؟ ستاد امر به معروف و نهی از منکر چطور فراتر از اختیارات رئیس جمهور عمل می کند؟ اصلا امر به معروف و نهی از منکر یک «فن»، دانش و علم است. نمی شود که هر که از راه رسید این کار را انجام دهد. نمی شود افرادی که نه معروف را می شناسند و نه منکر را دست به ارشاد بقیه بزنند. ۸۰ هزار آمر به معروف در شهر تهران چگونه قرار است مردم را هدایت کنند؟ اصلا خود اینها هدایت شده هستند؟ کجا هدایت شده اند؟ پیش چه کسی معروف و منکر را شناخته اند؟ مگر امر به معروف و نهی از منکر بنا بر نظر همه فقها، شرایط، مقدمات و مراحلی ندارد؟ من می توانم مدعی شوم اکثریت افرادی که به این شکل برای امر به معروف و نهی از منکر روانه خیابان ها می شوند اصلا منکر و معروف را نمی شناسند. مگر در تجربه گشت ارشاد ندیدیم چه اتفاقاتی افتاد؟ آن جا می‌دیدیم که بعضا مرد نامحرم دختر مردم را بغل می کرد تا به زور داخل ون هل دهد. فیلم های چنین صحنه ای را مکرر دیده ام. آیا بغل کردن دختر مردم خلاف شرع نبود؟»
این جور رفتارها از حمله اسرائیل و آمریکا خطرناک تر است
نماینده ادوار مجلس در ادامه گفت: «این اقداماتی که انجام می شود از دید من زیرمجموعه آنارشیسم و هرج و مرج طلبی است. آقای رئیس جمهور، شما مسئولی که جلوی این حرکات را بگیری. شما مسئول همه امور اجرایی در این کشور هستی. مگر نگفتید صدای بی صدایان هستم؟ ممکن است آقای پزشکیان بگوید من زورم به این ها نمی رسد. اگر واقعا زورتان نمی رسد، عرصه قدرت را رها کنید. حکومت که به شما سپرده شده قانونمند است نه آنارشی محور. این رفتارها نه تنها خلاف اصول قانون اساسی، بلکه خلاف شرع است. این جور رفتارها از حمله اسرائیل و آمریکا خطرناک تر است. نمی دانم آیا تعمدی در کار است؟ مردم زندگی خود را می کنند، نیازی به هدایت امثال من و این افراد ندارند. ما اگر هنرمندیم خودمان را هدایت کنیم. در کشوری که بر رفتار بسیاری از مسئولان نظارت کافی نمی شود، می خواهند مردم را هدایت و نظارت کنند؟ امیرالمونین فرمود آن کسی که می خواهد پیشوای جامعه باشد ابتدا باید خود را هدایت کند. یعنی اگر یک دختر در جامعه بدحجاب بود بزرگ ترین گناه است؟ نه اختلاس ها را و نه ظلم و ستم ها را و نه محروم شدن گروه گروه جوانان کشور از مسیر تحصیل و اشتغال را جرم نمی دانیم؟ فقط یک تار موی دختران گناه است؟ کدام یک از ائمه اینطور هدایت کردند؟ با همین رفتارها جوانان از دین فراری می شوند.»
وی افزود: «رئیس جمهور باید طبق قانون جوابگوی مردم باشد تا کشور قانونمند شود و به سمت آنارشی حرکت نکند. در اصل ۲۸۵ قانون اساسی صراحتا ذکر شده مجلس نمی تواند حق قانون گذاری را به کسی یا نهادی واگذار کند. اما ذکر شده در موارد اضطراری که مجلس فرصت ندارد می تواند این موضوع را به یکی از کرسی های مجلس واگذار کند که به شکل آزمایشی و موقت، بتواند قوانینی را تصویب و اجرا کند. کمیسیون ماده ۸۵ مجلس، این روزها به یک پستو یا تاریک خانه تبدیل شده که تعدادی از نمایندگان، هر چه می خواهند را آن جا تصویب می کنند و بعد می آیند و می گویند این شد قانون. در کجای قانون اساسی چنین چیزی آمده است؟ اگر اینطور است کل مجلس را تعطیل کنند. اخیرا شنیدم سعی دارند قانونی در خصوص اقامت اتباع از طریق صیغه زنان ایرانی وضع کنند. این موضوع رسوایی بزرگی است. این حرکات چه مفهومی دارد به جز آنارشی؟ من به عنوان نماینده سه دوره مجلس از عملکرد نمایندگان حداقلی احساس شرم می کنم. مگر نه این که قانون عفاف و حجاب که دستپخت همین ها بود آشوب به پا کرد؟ چرا مدام روی حساسیت های مردم مانور می دهند. این ها کشور را به سمت هرج و مرج می برند. »
