به گزارش پردیس امروز، میلاد میرخسروی در یادداشتی در ارتباط با اهمیت توجه به هوش مصنوعی در سال ۱۴۰۴ نوشت:
در دنیای امروز، هوش مصنوعی به یکی از کلیدی‌ترین فناوری‌های تحول‌آفرین تبدیل شده است. کشورهای مختلف در رقابتی فشرده، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای در این حوزه انجام داده‌اند تا بتوانند آینده‌ای هوشمندتر و کارآمدتر را رقم بزنند. ایران نیز به عنوان کشوری با ظرفیت‌های علمی و نیروی انسانی توانمند، نباید از این رقابت جهانی عقب بماند. سال ۱۴۰۴ به عنوان یک مقطع سرنوشت‌ساز در مسیر توسعه کشور محسوب می‌شود و توجه جدی به هوش مصنوعی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر بخش‌های مختلف اقتصادی، آموزشی، بهداشتی و امنیتی داشته باشد.
هوش مصنوعی دیگر صرفاً یک ابزار فناورانه نیست، بلکه به یک نیروی اساسی در تصمیم‌گیری‌های کلان و توسعه پایدار کشورها تبدیل شده است. این فناوری با قابلیت تحلیل حجم عظیمی از داده‌ها، بهینه‌سازی فرآیندها و پیش‌بینی روندهای آینده، در بسیاری از صنایع تغییرات بنیادین ایجاد کرده است. از صنعت و پزشکی گرفته تا حمل‌ونقل، کشاورزی، آموزش و امنیت ملی، همگی به نوعی تحت تأثیر پیشرفت‌های هوش مصنوعی قرار گرفته‌اند.
یکی از چالش‌های اساسی اقتصاد ایران، بهره‌وری پایین صنایع و وابستگی بیش از حد به منابع طبیعی است. این در حالی است که کشورهای پیشرو با بهره‌گیری از هوش مصنوعی، توانسته‌اند فرآیندهای تولید را بهینه کنند، هزینه‌ها را کاهش دهند و بهره‌وری را به میزان چشمگیری افزایش دهند. در بخش کشاورزی، استفاده از الگوریتم‌های هوشمند برای تحلیل خاک، پیش‌بینی شرایط جوی و تنظیم دقیق میزان آب و کود مصرفی، به افزایش تولید و کاهش هدررفت منابع منجر شده است. اگر ایران بتواند چنین فناوری‌هایی را در مقیاس وسیع به کار بگیرد، نه‌تنها امنیت غذایی کشور بهبود می‌یابد، بلکه وابستگی به واردات محصولات کشاورزی نیز کاهش خواهد یافت.
نظام آموزشی نیز یکی از بخش‌هایی است که می‌تواند از مزایای هوش مصنوعی بهره‌مند شود. در دنیایی که سرعت پیشرفت علمی روزافزون است، روش‌های سنتی آموزش دیگر پاسخگوی نیازهای جدید نیستند. سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی این امکان را فراهم می‌کنند که متناسب با سطح یادگیری هر فرد، محتوای آموزشی تنظیم شود و فرآیند یادگیری شخصی‌سازی گردد. چنین تحولاتی می‌تواند کیفیت آموزش را در ایران افزایش داده و نیروی انسانی ماهرتری را برای آینده کشور تربیت کند.
در حوزه بهداشت و درمان، هوش مصنوعی می‌تواند نقش مهمی در بهبود خدمات پزشکی ایفا کند. با افزایش جمعیت و محدودیت منابع درمانی، استفاده از سیستم‌های هوشمند برای تشخیص سریع و دقیق بیماری‌ها، کاهش هزینه‌های درمان و ارائه خدمات پزشکی از راه دور، می‌تواند فشار بر بیمارستان‌ها و مراکز درمانی را کاهش دهد. برای مثال، بهره‌گیری از فناوری‌های پردازش تصویر در تشخیص بیماری‌های مختلف، به پزشکان کمک می‌کند که با دقت بالاتری بیماری‌ها را شناسایی کنند و اقدامات درمانی را سریع‌تر آغاز نمایند.
امنیت و سیاست‌گذاری‌های کلان نیز از دیگر حوزه‌هایی هستند که می‌توانند از قدرت هوش مصنوعی بهره ببرند. تحلیل داده‌های گسترده برای شناسایی تهدیدات امنیتی، پیش‌بینی رفتارهای مجرمانه و بهینه‌سازی سیستم‌های حفاظتی، از جمله مواردی هستند که کشورهای پیشرفته برای تأمین امنیت ملی خود به کار گرفته‌اند. به‌کارگیری این فناوری در ایران می‌تواند به افزایش امنیت داخلی و بهبود سیاست‌گذاری‌های کلان کمک کند.
با وجود تمام این مزایا، ایران همچنان با چالش‌های متعددی در مسیر توسعه هوش مصنوعی روبه‌رو است. کمبود سرمایه‌گذاری، خروج نخبگان از کشور، محدودیت در دسترسی به داده‌ها و ناهماهنگی میان بخش‌های مختلف، از جمله عواملی هستند که می‌توانند سرعت پیشرفت در این حوزه را کاهش دهند. با این حال، اگر سیاست‌گذاران به اهمیت این فناوری پی ببرند و برنامه‌های مدونی برای توسعه آن تدوین کنند، می‌توان از این موانع عبور کرد و آینده‌ای روشن‌تر برای کشور رقم زد.
سال ۱۴۰۴ می‌تواند نقطه عطفی در مسیر پیشرفت ایران باشد. بی‌توجهی به هوش مصنوعی در این مقطع حساس، ممکن است کشور را از بسیاری از فرصت‌های ارزشمند اقتصادی و علمی محروم کند. اما اگر برنامه‌ریزی صحیحی صورت گیرد و حمایت‌های لازم از این حوزه انجام شود، ایران می‌تواند با استفاده از این فناوری، جایگاه خود را در رقابت جهانی بهبود ببخشد و مسیر توسعه‌ای پایدار را در پیش بگیرد.
