در این روزها فیلمی به دفعات بازنشر داده شد، در این فیلم فردی با سطل ماست بر سر دو خانم شهروند ایرانی که احتمالا روسری نداشتند یا روسرشان افتاده بود، ماست ریخت تا از این طریق امر به معروف یا نهی از منکر کند.
تجربه زیسته بیش از چهل سال در کشورمان نشان می‌دهد که این نوع برخورد با یک موضوع فرهنگی نه تنها پاسخ مثبت نمی‌دهد و اثرگذار نیست بلکه اتفاقا نتیجه معکوس دارد. مگر فراموش کردیم با افرادی که در دهه‌های قبل این‌گونه برخورد کردیم چه نتایجی به‌دنبال داشت؟ اگر تاثیرگذار بود که این وضعیت را نباید شاهد باشیم. یا اخبار دیگری منتشر شد که چند کافه یا رستوران یا فروشگاه بسته شدند یا در فرودگاه کارت پرواز صادر نمی‌کنند مگر این‌که در همان لحظه متصدی صدور کارت پرواز، فرد را با روسری ببیند. حال یک قدم بعد روسری دارد یا نه، اصلا مهم نیست. یا برخی از تریبون‌ها پیشنهاد می‌دهند، حتی گاهی فراتر از پیشنهاد امر می‌کنند که مردم اگر چنین وضعیتی را مشاهده کردند خودشان اقدام کنند و…
اصل مشکل جای دیگری است که نتوانستیم با استفاده از تمام ظرفیت‌های فرهنگی، آموزشی و … در جامعه پذیری و پذیرش ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی موفق عمل کنیم، برای حفظ ظاهر اقدام به‌چنین رفتارهایی می‌کنیم که همه‌مان به‌خوبی از چگونگی تاثیرگذاری آن آگاه هستیم و می‌دانیم که با یک سطل ماست کسی با حجاب نمی‌شود که اگر می‌شد قیمت ماست از دلار هم بالاتر می‌رفت. تجربه نشان داده که این نوع رفتارها خود نوعی ماست مالی بر ضعف عرصه‌های فرهنگی و حتی پوششی برای ناکارآمدی‌ها در حوزه‌های اقتصادی و.. است.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
