شهاب الدین بی مقدار نماینده سابق تبریز می‌گوید: مسئولان و حاکمان باید خیلی هوشیار باشند، زیرا اعتراض‌ها به دبستان‌ها کشیده شده است. قبلا گفتم و الان هم تکرار می‌کنم، اولین راهکار این است که راستگو باشیم و حقایق را به مردم بگوییم.
به گزارش پردیس امروز از رویداد۲۴ ؛ شهاب‌الدین بیمقدار نماینده پیشین مجلس در تحلیل خود از اعتراضاتی که در ایران شکل گرفته و حدود چهار ماه از عمر آن می‌گذرد به رویداد۲۴ می‌گوید: عمده‌ترین دلیل اعتراضات اخیر در کشور، مسائل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بالاخص تبعیض و تحقیر است؛ مردم جامعه با تقسیم‌بندی خودی و ناخودی احساس تحقیر می‌کند؛ این حس مخصوصاً بین قشر جوان تحصیلکرده یا در حال تحصیل بسیار بیشتر است. زمان مسئولیت خودمان تلاش‌های زیادی داشتیم که این مسائل را حل کنیم. ۹۶ نماینده در سال ۹۶، نامه‌ای به مقام معظم رهبری نوشتیم و وضعیت کشور را شرح دادیم و خواستیم مسیری را دنبال کنیم که نفع مردم در آن رقم بخورد.
نماینده سابق تبریز در مجلس می‌گوید: با گستردگی ارتباطات و آگاهی، اطلاعات مردم جامعه بالا رفت و با حس خودی و غیرخودی‌کردن، چند اتفاق زیرپوستی اتفاق افتاد؛ یکی از آنها این بود که سرمایه‌های معنوی و انسانی جامعه میل شدید به مهاجرت پیدا کردند و کسانی که از نظر اقتصادی قوی بودند، راه مهاجرت را پیش گرفتند. به طوری که الان اگر نگاه کنیم، پشت موفقیت برخی از شرکت‌های مهم دنیا، ایرانی‌ها هستند و حتی در عرصه سیاست، بسیاری از مسئولان کشور‌های دنیا و نماینده‌هایشان، ملیت ایرانی دارند. پر واضح است که با این حجم مهاجرت، سرمایه‌های معنوی کشور از بین خواهد رفت.
بیمقدار می‌گوید: در مسائل اقتصادی به دلیل یک سویه‌شدن سیاست‌های بین‌المللی، در اقتصاد کشور تاثیر منفی گذاشت. عدم‌تصویب FATF که برای ارقام پایین تجاری موثر بود، تجارت بین‌المللی را محدود و مخدوش کرد و جلوی صادرات را گرفت؛ در نتیجه مسائل اقتصادی هم به مردم فشار آورد.
او می‌گوید: اعتراضات سال‌های اخیر بازنشستگان، معلمان و… جزو فشار‌های اقتصادی بود که مردم را به ستوه آورد. در شکلی دیگر، «تبیین» در مسائل شرعی را به «دستور» تبدیل کردیم. در حالی که نظریه‌پردازان اوایل انقلاب مثلاً در بحث حجاب، حجاب اجباری را رد می‌کردند، اما این مسائل رعایت نشد و دین‌گریزی در نسل جوان کشور اتفاق افتاد. وقتی به نماز جماعت مساجد نگاهی می‌اندازیم، کمتر شاهد حضور جوانان هستیم. به جای تبیین مسائل درست، عده‌ای حقوق‌بگیر در مساجد به بیان مسائل خاص و کلیشه‌ای می‌پردازند و این برای نسل جوان، قابل قبول نیست. جوانان ما بی‌دین نیستند، اهل مطالعه‌اند، اما در اجبار، مقاومت منفی پیش گرفته‌اند و اگر حمایت مردم از قانون نباشد، قابل اجرا نخواهد بود.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب می‌گوید: به عنوان مثال در موضوع محاربه، بسیاری از علما اظهارنظر کرده‌اند که اعتراض، حکم محاربه ندارد، اما برای ترساندن، این احکام صادر می‌شود. همین باعث نارضایتی مردم می‌شود. متاسفانه حس نکردم که کسی به دنبال به دست‌آوردن دل مردم باشد. مثلا رهبر انقلاب از اصطلاح دوستان کم‌حجاب استفاده می‌کنند و می‌گویند نباید آنها را متهم کرد اما می‌بینید که مثلاً معاون یک استاندار حکم می‌دهد که بانک‌ها و مغازه‌دار‌ها به کم‌حجاب‌ها خدمات ندهند.
بیمقدار می‌گوید: راهکار را خداوند از طریق پیامبر اکرم (ص) برای ما مشخص کرده است. آنجا که گفته می‌شود «لا اکراه فی الدین» که در آن به پیامبر گفته تو ابلاغ‌کننده هستی و نباید به زور وارد عمل شوی. ما باید رشد ایجاد کنیم نه محدودیت را گسترش دهیم. وقتی واعظان و برخی از ناطقین، سخنانی را می‌گویند که هیچ مرجعیتی ندارد، مردم و به خصوص نسل جوان، آن را نمی‌پذیرند.
او می‌گوید: ما می‌توانیم به شیوه پیامبر و امامان از نارضایتی جلوگیری کنیم. حضرت علی (ع) هیچ یک از بازماندگان جنگ را نکُشت و حکم قتل کسی را صادر نکرد. آن موقع است که مردم، تغییرات را حس خواهند کرد. این انقلاب، به خاطر عشق به پیامبر و حضرت علی شکل گرفت. الان در عمل، به کدامیک از کتاب‌های شهید مطهری در مورد عدل، اخلاق و حجاب و… عمل می‌شود؟ این‌ها بایگانی شده‌اند.
نماینده سابق تبریز می‌گوید: مسئولان و حاکمان باید خیلی هوشیار باشند، زیرا اعتراض‌ها به دبستان‌ها کشیده شده است. قبلا گفتم و الان هم تکرار می‌کنم، اولین راهکار این است که راستگو باشیم و حقایق را به مردم بگوییم. دولت از قطار پیشرفت حرف می‌زند، این قطار کجاست؟ کجا پیشرفت داشته‌ایم؟ یکی از نماینده‌ها از من پرسید وضع را چگونه می‌بینی؟ گفتم آسمان آبستن ابر سیاهی با تگرگ‌های بزرگ است تا ببارد و سیل جاری شود و سیل هم اصول‌گرا، اصلاح‌طلب و پایداری نمی‌شناسد؛ همه را با هم می‌برد. پرسید راه‌حل چیست؟ گفتم بحث ۵۲ قانون اساسی با ناظران بین‌المللی؛ رفراندوم. مثلاً برای مسائلی مانند حجاب یا بجنگیم با غرب یا نه؟ یا سیاست نه شرقی و نه غربی را ادامه دهیم یا روندی دیگری داشته باشیم؟
