به گزارش پردیس امروز از روزنامه گل؛ آیدا شهبازی – انتشار تصویری از تتوی نا متعارف آرمین سهرابیان باعث شد تا کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال خیلی سریع به این موضوع واکنش نشان دهد و حتی مهدی تاج رییس فدراسیون فوتبال هم با جملاتی تند موضع گیری نسبتا شدیدی نسبت به این ماجرا داشت.تتوی فوتبالیست ها موضوع تازه ای نیست، اما به لحاظ قانونی تکلیف این کار مشخص نشده و در طی این سالها برخورد ها سلیقه ای و موردی بوده است!برای مثال اشکان دژاگه در تیم ملی با همان تتوها بدون هیچ اشکال و ایرادی بازی می کرد، اما به لیگ برتر که آمد احضار شد و اخطار گرفت!؟ مشخص نیست تتو فقط برای تیم های باشگاهی ممنوع است؟ فقط برای ایرانی ها ممنوع است؟ شامل بازیکنان خارجی هم می شود؟
حدود ۳ سال قبل کشور چین تکلیف خودش را با موضوع تتو فوتبالیست ها روشن کرد. دی ماه ۱۴۰۰ بود که وزارت ورزش چین در بیانیه ای اعلام کرد:« بازیکنان تیم ملی الگوی جوانان و نسل های آینده هستند. بر این اساس ملی‌پوشان حق درج خالکوبی جدید را ندارند و باید خالکوبی‌های قبلی را نیز بپوشانند.» در اینجا بالاخره مشخص نیست که تتو کردن فوتبالیست ها ممنوع است؟ تتوی زیاد داشتن ممنوع است؟ تتوهایی که مسئولان از طرح و رنگ آن خوششان نیاید و آن را مغایر با اصول اخلاقی تشخیص دهند ممنوع است؟ یا داشتن تتو اشکالی ندارد، اما نمایش دادن آن ممنوع است؟
فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش باید یکبار برای همیشه تکلیف این موضوع را روشن کنند! اگر در ماجرای سهرابیان طرح تتو محل بحث است باید گفت طبق روایت های معتبر فوتبالیست هایی حتی با سابقه ملی تتوهایی حتی بدتر و زننده تر از این در نقاط مختلف بدنشان دارند. اگر تتو به شرطی که نمایش داده نشود اشکال ندارد که در همین لیگ برتر تتوی بسیاری از فوتبالیست ها روی دست و پا و گردن و… بارها نمایان شده است، پس چرا آنها احضار و شماتت نشده اند؟ اگر فقط یکسری تتو ها که ضد اخلاقی هستند ممنوع است باید متر و معیار آن اعلام شود تا همه تکلیف خودشان را بدانند که مثلا تصویر خون آشام زن منشوری و مستوجب مجازات است، اما مثلا تصاویری چون حلقه و تفنگ و چاقو و شخصیت های کارتونی یا گل و بلبل و منظره اشکال ندارد؟!
این موضوع دارای کلی سوال و ابهام و تردید است که قبل از مجازات امثال آرمین سهرابیان باید به شکل روشن و شفاف و قانونمند مشخص و اطلاع رسانی شود. نمی توان درمسائل اخلاقی از این دست برخورد سلیقه ای داشت که این طرح خوب یا بد است یا غیر اخلاقی یا غیراسلامی است یا تتوی فلان فوتبالیست اشکالی ندارد!
از طرف دیگر مماشات، گذشت، مصلحت اندیشی، رافت اسلامی، نگاه پدرانه یا هر اسم دیگری که برای آن می گذارند با برخی از فوتبالیست های سرشناس در زمینه مسائل اخلاقی که در شرع نیز برای آن مجازات و حد تعیین شده باعث شده تا در این مورد هم انتقاد و انتظار از فدراسیون فوتبال و کمیته اخلاق این است که مانند موارد قبلی همین نگاه یا تدبیر وجود داشته باشد؛ اگر غیر از این باشد آنوقت می توان گفت که مراجع فوتبالی یا مسئولان فوتبال و ورزش کشور بین بازیکنان و تیم ها تبعیض می گذارند
