به گزارش رویداد۲۴ محمد آیتی: جلال محمودزاده نماینده مهاباد به رویداد۲۴ می‌گوید: زمانی که رییس جمهور، در تابستان ۱۴۰۰، کابینه‌اش را معرفی کرد، من ۱۰ دقیقه در مورد کلیات کابینه صحبت کردم و گفتم تیم اقتصادی که آقای رئیسی انتخاب کرده، کننده کار نیستند و توانمندی لازم را ندارند. ما در وضعیت خوبی به سر نمی‌بریم. در شرایط تحریم هستیم و تعاملات بین‌المللی ما ضعیف است. برجام و FATF را به نتیجه نرساندیم و از نظر اقتصادی در لیست سیاه بین‌المللی قرار داریم. این موارد مشکلات بزرگی هستند و آقای رییس جمهور باید تیمی را بچیند که توانمند و قوی باشد.
عضو مجمع نمایندگان استان آذربایجان غربی می‌گوید: دولت در انتخاب مدیران، افراد را خودی و غیرخودی کرده است. از این‌رو، بیش از ۵۰ درصد از مدیران جامعه را از گردونه خارج کرده‌اند؛ یعنی این‌ها را از قطار اجرایی کشور پیاده کردند، با وجود اینکه بسیاری از این افراد، توانمند هستند و می‌توانند برای کشور مفید واقع شوند و حتی انقلابی هستند و تجربه دارند و در دولت‌های قبل هم کار کرده‌اند، ولی چون در دایره حامیان رئیسی در زمان انتخابات نبوده‌اند، این‌ها را کنار زده و از این افراد با تجربه استفاده نمی‌کنند، بنابراین با توجه به دایره کوچکی که دولت از مدیران اجرایی برای خودش ترسیم کرده است، نمی‌توان امیدوار بود که از این مسیر بتواند به سلامت عبور کند.
دبیر کمیسیون کشاورزی مجلس می‌گوید: آقای رئیسی تغییراتی که تا به امروز انجام داده، انتخاب بدتر به جای بد بوده است، یعنی وزیری را برداشته و وزیر ضعیف‌تری را بر مسند کار گذاشته است. وقتی یک وزیر استیضاح یا برکنار می‌شود باید یکی روی کار بیاید که از قبلی یک سر و گردن بالاتر باشد نه اینکه پایین‌تر. این‌ها وزیر را برداشتند و بعد معاونش را جای او گذاشتند. این اتفاق در وزارت جهاد کشاورزی و آموزش و پرورش رخ داده است. این رویکرد نشان می‌دهد که دولت، نیروی انسانی کاربلد و قوی ندارد و مجبور است بین تعداد نیروی کمی که دارد، روی به انتخاب بیاورد.
محمودزاده می‌گوید: حال، نتیجه خارج کردن افراد خوب از گردونه مدیریت کشور، همین می‌شود که خروجی به این بدی باشد. به نظرم اگر کل کابینه هم، استیضاح شوند و دولت باز هم نیرو‌های خوب که خارج از دایره حامیانش بوده، روی کار نیاورد، مطمئناً اوضاع بدتر خواهد شد و باز هم باید آن جمله معروف خودم را به کار بیرم که با این دست فرمان، در آینده صف مرغ از صف انتخابات هم بزرگ‌تر می‌شود.
او می‌گوید: وقتی ما ۳۰ درصد بیشتر از نیاز مردم، تولید مرغ داریم، چرا باید وضع بازار این باشد؟ به جای اینکه مرغ‌مان را صادر کنیم، می‌بینیم که مردم باید برای مصرف روزانه این کالا، در صف بایستند. متاسفانه افرادی که در صف می‌ایستند هیچ امیدی به مجلس ندارند، در حالی که مجلس می‌تواند امید بسیاری در مردم ایجاد کند.
نماینده مهاباد می‌گوید: مجلسی که نمی‌تواند دولت را کنترل کند، باعث می‌شود دولت هر کاری که دلش می‌خواهد بکند، پس مردم هیچ امیدی به مجلس نخواهند داشت. ما نماینده مردم هستیم و قسم خوردیم تا در مجلس حرف مردم را بزنیم و درد مردم را مطرح کنیم، حتی اگر باب دل دولت نباشد.
دبیر کمیسیون کشاورزی مجلس می‌گوید: مثلاً عراق که کشور بغل دست ما است، گندم را از کشاورز، کیلویی ۳۶ هزار تومان خریداری می‌کند، ولی ما قیمت خرید گندم را ۱۳ هزار تومان اعلام کردیم، یعنی اختلاف قیمت بین دو کشور همسایه عراق و ایران ۲۳ هزار تومان است. حالا اگر ما روی ۱۳ هزار تومان پافشاری کنیم، گندم قاچاق می‌شود که الان هم این قاچاق شروع شده است. فعلاً برداشت مناطق سردسیر شروع نشده که اگر بشود وضع بدتر خواهد شد. بعد از آن، گندم می‌رود به سمت و سوی مصرف دام. یعنی گندم و جویی که قیمتش در بازار کیلویی ۱۹ و ۲۰ هزار تومان است، خب اگر با قیمت ۱۳ هزار تومان به عنوان غذا به دام داده شود، بهتر است. همین الان بعضی کشاورزان، مزرعه سبز گندم را شخم می‌زنند و این یک پیام به دولت است و آن اینکه گندمی که شش ماه است پرورش می‌دهیم را شخم می‌زنیم، چون ارزش نگهداری ندارد. حتی گوسفندان را در مزرعه سبز می‌برند تا بچرند و به عنوان علوفه از گندم تغذیه کنند.
محمودزاده می‌گوید: اگر دولت الان برای گندم فکری نکند، گندم هم به سرنوشت مرغ دچار خواهد شد و بعد باید آن را از کشور‌های دیگر وارد کنیم. همین الان، روسیه و اوکراین گفته‌اند گندم ندارند و استرالیا هم دچار خشکسالی شده است. پس حتی برای خرید گندم کسی را نداریم. حال باید پرسید در آینده از کجا می‌خواهیم گندم تهیه کنیم؟ این شیوه مدیریت چالش بزرگی است.
وی می‌گوید: گرانی‌ها و تصمیمات نادرست دولتمردان، کرامت، شرافت و منزلت مردم را از بین برده است. اینکه یک ایرانی، ساعت‌ها برای گوشت و مرغ در صف بایستد آن هم برای کشوری که می‌خواسته قدرت اول منطقه باشد، بسیار خجالت‌آور است. از طرفی، کارمندی که در اطراف تهران زندگی می‌کند، حقوقش فقط کفاف اجاره خانه را می‌دهد، پس برای زندگی چه کند؟ برای بهداشت و آموزش بچه‌هایش چه کند؟
نماینده مهاباد می‌گوید: دولت باید با دنیا آشتی کند. با وزیر امور خارجه‌ای که این دولت دارد، با کشور یک میلیونی هم نمی‌تواند ارتباط برقرار کند. باید شخصی در حد و اندازه نام ایران بر مسند وزارت امور خارجه گذاشته شود که بتواند ارتباطات خوبی برقرار کند و برجام را زنده و FATF را حل و بین ایران و کشور‌های دیگر، ارتباطات اقتصادی برقرار کند.
محمودزاده می‌گوید: الان سرمایه‌گذاری خارجی در ایران، صفر است. یعنی کسی نیست که با این بی‌ثباتی اقتصادی بخواهد در کشور ما سرمایه‌گذاری کند. غیر از این چالش، خروج سرمایه هم داریم. کسانی که پول دارند یا ارز می‌خرند یا مسکن یا در ترکیه ملک می‌خرند و پول‌شان را وارد تولید داخلی نمی‌کنند. وقتی نه سرمایه‌گذاری خارجی داریم و نه داخلی و ۴۰۰ هزار میلیارد تومان در بودجه سالیانه، کسری داشته باشیم، خب دولت کجا می‌خواهد سرمایه‌گذاری کند؟ زیرساخت را چه می‌کند؟ راه خراب شده را چگونه ترمیم می‌کند؟ جاده‌ای که از بین رفته و سیستم برق و آبی که فرسوده شده را چگونه تعمیر می‌کند؟
وی می‌گوید: اول در بحث داخلی باید از تمام توان مدیریتی همه افرادی که در کشور زندگی می‌کنند و شایسته هستند، استفاده شود؛ حتی اگر این افراد باتجربه، حامی فکری دولت به لحاظ سیاسی نباشند؛ و موضوع دوم، آشتی با دنیا و همه کشور‌ها است. باید با احترام متقابل با دنیا حرف بزنیم. چرا کشور‌های دیگر برای ما واسطه شوند؟ ما خودمان مقتدر هستیم. بی‌واسطه باید مشکلات‌مان را حل کنیم و برجام را راه بیندازیم و پول نفت‌مان را تمام و کمال برگردانیم تا بیشتر از این، کیان نظام به خطر نیفتد.
