به گزارش پردیس امروز، رضا کاتب در عصر ایران نوشت: حسین میرزایی نماینده اصفهان در مجلس با اشاره به بیکاری و … استان خود در مصاحبه با ایسنا گفته است: “پیشنهاد ما ایجاد استان اصفهان ساحلی است. نه‌تنها اصفهان، بلکه هر استان دیگری که تمایل دارد می‌تواند گوشه‌ای از ساحل دریا را در اختیار گیرد تا نمونه‌ای از استان خودشان را کنار ساحل به وجود بیاورند”.
در این باره باید به این نماینده اصفهان گفت:
۱- مگر سواحل خلیج فارس و دریای عمان، صاحب ندارند؟ مردم ندارند؟ فرهنگ ندارند؟ تمدن و هویت ندارند؟ اسم ندارند؟ آیا سواحل ایران در خلیج فارس و دریای عمان رها و بی ساکن هستند که دیگری از صدها کیلومتر سر برسد و به قول این نماینده “گوشه‌ای از ساحل دریا را در اختیار گیرد” ؟
سخنان این نماینده آدم را به یاد اجرای طرح های شبه استعمارگری و اشغالگری قرن نوزده و بیستم قدرت های اروپایی علیه سرزمین های آمریکا و آفریقا و آسیا و استرالیا می اندازد. همانطور که حکومت های اسپانیا و انگلیس و فرانسه، هر کدام گوشه ای (البته بزرگتر از گوشه) از دیگر قاره ها را اشغال کردند و ضمن نابودی و حذف و حل مردم و ساکنان اصلی این مناطق و فرهنگ و هویت آنها، شهر و شهرک ها و مناطقی به نام خود و فرهنگ خود در آنها ساختند. آنان نیز با شعار عمران و آبادانی چنین فعالیت هایی می کردند.
انگلیس بعد از اشغال هند، نام آن را به “هند بریتانیا ” تغییر داد. بلژیکی ها هم بعد از اشغال کنگو، نام آن را “کنگو بلژیک” و الجزایر تحت اشغال فرانسه هم از سوی حکومت پاریس، “الجزایر فرانسه” نامیده شد.
۲- این طرح و پیشنهاد خطرناک، علیه همبستگی ملی و همزیستی مسالمت آمیز مردم با تنوع فرهنگی، زبانی، هویتی، فرهنگی و … است. این پیشنهاد در راستای برتری جویی استانی است که راه را بر مشارکت و همکاری همه بخش های مردم ایران در ساخت و توسعه کشور می بندد.
۳- هر شهر و استان و کشوری در این جهان ۸ میلیارد نفری، دارای مزیت های رقابتی و واقعی است. تهران برج میلاد دارد و پاریس، برج ایفل و اصفهان پل سی و سه پل و اهواز پل هلالی و … . همانطور که این برج ها و پل ها را نمی توان جابجا کرد و هر کدام متعلق به شهر و دیاری هستند ویژگی های جغرافیایی و منابع طبیعی هر شهر و استانی نیز متعلق به خودش است و قابل جابجایی نیست.
مزیت رقابتی استان اصفهان، صنایع بزرگ و کشاورزی گسترده آب بر نیست. این واقعیتی است که در درجه اول از سوی مسوولان و نخبگان استان اصفهان باید پذیرفته شود. در غیراین صورت نه تنها کشور را درگیر بحران های مختلف می کند (که کرده است) بلکه خود اصفهان نیز قربانی خواهد شد. همانگونه که این تصور اشتباه استان اصفهان را امروز درگیر فرونشست کرده است. وضعیتی که در نتیجه گسترش بی حساب و کتاب صنایع بزرگ و کشاورزی آب بر است.
صنایع بزرگ و کشاورزی گسترده آب بر، مزیت رقابتی استان اصفهان نیست. این دو را شاید بتوان با اقدام غیرمنطقی انتقال آب یا هزینه نادرست آب های دور و نزدیک، راه اندازی کرد و برای مدتی ادامه داد اما قابل ادامه برای طولانی مدت نیست و استان اصفهان و مردم آن، قربانی خواهند بود.
راه حل، بازگشت استان اصفهان به مزیت های رقابتی آن است. از بازرگانی و صنایع دستی تا گردشگری و … . تمرکز بر این موارد، برای استان اصفهان آینده دار است. این یک واقعیت ملموس است که اگر آن را نادیده بگیرند، واقعیت تغییر نمی کند بلکه مسیر اشتباه طی خواهد شد و آسیب های آن تصاعدی افزایش می یابد.
۴- با این گونه طرح و سخنان و ایده پردازی های انحصارطلبانه و کودکانه، بیش از بیش به برند “اصفهان” آسیب می رسد. برندی که با هنر و فرهنگ وصنایع دستی و معماری پیوند خورده و در سال های اخیر متاسفانه در نتیجه اجرای ایده های ضدمحیط زیستی و ضدفرهنگی چون انتقال آب کارون، به شدت آسیب دیده است. به این برند، بیش از این آسیب نزنید.
۵- به جای طرح ایده های ضدمیهنی مانند تاسیس “استان اصفهان ساحلی”، به همه مدیران و تصمیم گیران همه استان ها براساس شرایط و مزیت های هر منطقه، اختیارات داده شود تا به شکوفایی و رونق اقتصادی منطقه خود بپردازند. اداره همه استان های ایران براساس معیارها و چارچوب های مشابه نه عقلانی است و نه شدنی. آیا بهتر نیست تصمیم گیری در سایر استان ها به ویژه های استان دور از پایتخت مثل استان های ساحلی، به خود این استان ها واگذار شود؟
۶- چرا سرمایه گذاران و کارآفرینان استان اصفهان به استان های ساحلی شمال و جنوب نمی روند و آنجا به کار و سرمایه گذاری نمی پردازند؟ لابد این نماینده فکر می کند کارآفرین و سرمایه گذاران اصفهان تنها درجایی باید کار کنند که نام استان اصفهان را دارد؟ یا شاید چون دریافت ویزای استان های ساحلی سخت و پیچیده است منصرف می شوند؟
این سخن این نماینده، از نگاه بخشی و تبعیض آمیز او حکایت دارد.
۷- اینان که در عیان این چنین بی پروا سخن می گویند و طرح های خطرناک غیرمنطقی و ضدانسانی پیشنهاد می کنند در خفا چه می کنند؟ اگر قدرت اجرایی داشته باشند چه می شود؟ تاکنون چه کرده اند؟
۸- متاسفانه این طرح های ضدمیهنی علیه همبستگی و همزیستی مردم ایران، بی سابقه نیست و در زمان پهلوی نیز چنین طرح های نادرست اجرا می شد. در یک فقره می توان به ساخت شهرک “یزد نو” در نقطه صفر مرزی ایران و عراق دراستان خوزستان اشاره کرد. طرح ضدانسانی که با انقلاب اسلامی ۵۷ خط پایانی به آن کشیده شد.
۹- به نظر می رسد برخی مسوولان و نمایندگان به معنی واقعی کلمه، واقعیت ها را متوجه نمی شوند. اگر در گذشته بر خلاف منطق عقلی، اقتصادی و زیست محیطی، صنایع آب بر به جای استان های ساحلی، به مناطق مرکزی و کویری منتقل نمی شد؛ اگر آب رودخانه های غرب و جنوب غربی کشور به سمت مناطق مرکزی و کویری منتقل نمی شد امروز جرات نمی کردند دهان به چنین طرح هایی باز کنند که ذهن انسان از این قساوت و بی منطق نگری، سوت بکشد.
۱۰ – نتیجه مجلس غیررقابتی همین است که افرادی به کرسی مجلس تکیه می زنند که صدای اکثریت مردم نیستند و در این باره هم اطمینان داریم این پیشنهاد، شخصی است و ربطی به مردم اصفهان ندارد.
