پردیس امروز به نقل از ایسنا نوشت: یک کارشناس حوزه رفاه و تامین‌اجتماعی با اشاره به تصمیم دولت برای اصلاحات پارامتریک در صندوق های بازنشستگی و گنجاندن بندهایی چون افزایش دوساله سن و سنوات بازنشستگی در لایحه بودجه ۱۴۰۱ گفت: لایحه بودجه، یک‌ساله است و با توجه به پایداری و دوام یک ساله‌اش، گنجاندن اصلاحات پارامتریک در آن جای سوال دارد.
مجید حسن‌زاده در این باره اظهار کرد: اصلاحات پارامتریک الزاماتی دارد که باید بر اساس آن الزامات، پیش‌نیازها و محاسبات بیمه‌ای، اصلاحات پیشنهاد و توصیه شود.
وی افزود: نقش محاسبات اکچوئری در اینجا بسیار مهم است. تداوم اشتغال، اشتغال پایدار، مولفه‌ها و پارامترهایی که باید اصلاح شوند، پذیرش اجتماعی و اینکه چه افرادی از این اصلاحات متاثر می‌شوند همه باید دیده شود.
این کارشناس حوزه رفاه و تامین‌اجتماعی با تاکید بر اینکه اصلاحات پارامتریک در صندوق‌های بازنشستگی باید مبتنی بر محاسبات بیمه‌ای صندوق انجام شود گفت: معتقدم اصلاحات پارامتریک باید حتما انجام شود. یک علت به تغییرات ساختار جمعیتی و حرکت به سالمندی برمی‌گردد. علت دیگر آنکه نسبت پشتیبانی در تمام صندوق‌ها اعم از کشوری، نیروهای مسلح و غیره کاهش یافته و اینها منابع‌شان باید در بودجه دیده شود.
حسن‌زاده افزود: تنها صندوق بیمه‌ای که روی پای خودش ایستاده، تامین اجتماعی است. هرچند ضریب پشتیبانی یعنی نسبت بیمه پردازان به مستمری بگیران که اکنون به زیر پنج رسیده و به ازای هر مستمری‌بگیر حدود چهار بیمه‌پرداز داریم.
وی با تصریح این نکته که اصلاحات بازنشستگی در سراسر جهان اعمال می‌شود و روندی تدریجی دارد گفت: فضای اشتغال، نرخ بیکاری، منابع صندوق‌ها، پرداخت دیون دولت در راستای قوانین و مقررات تحمیل شده به صندوق تامین اجتماعی برای حمایت از اقشار و گروه‌های خاص مانند قالیبافان، کارگران ساختمانی و غیره باید در چنین تصمیماتی دیده شود، زیرا بار مضاعفی بر صندوق وارد کرده است.
این کارشناس حوزه رفاه و تامین‌اجتماعی ادامه داد: لایحه بودجه، یک‌ساله است و با توجه به پایداری و دوام یک ساله‌اش، گنجاندن اصلاحات پارامتریک در آن جای سوال دارد. قطعا صندوق‌ها نیاز به اصلاحات دارند، ولی باید در قالب یک بسته پیشنهادی پیرامون اصلاح قانون تامین اجتماعی، بیمه بیکاری و غیره باشد و در آن پارامترهای نظام بازنشستگی دیده شود.
حسن‌زاده با بیان اینکه امید زندگی و تغییر ساختار جمعیتی به سمتی رفته است که باید سن بازنشستگی متناسب با آن تغییرات افزایش یابد گفت: افرادی را داریم که بین سنین ۴۲ تا ۵۰ سالگی بازنشسته شده و از فضای اشتغال فاصله می‌گیرند که برای جامعه زیان‌آور است. سن بازنشستگی حتما باید متناسب با امید به زندگی افزایش یابد. امید به زندگی طی این سال‌ها با توجه به بهبود وضعیت بهداشت و سلامت و افزایش طول عمر افراد افزایش یافته و باید سن بازنشستگی متناسب با آن افزایش یابد.
وی افزود: فرمول محاسبه مستمری نیز پارامتر دیگری است و پیشنهاد ما این بوده که سال‌های بیشتری از حقوق و دستمزد که مبنای پرداخت حق بیمه است در پرداخت مستمری دخیل شود و صرفا منوط به دو سال آخر نباشد و چه بهتر که حقوق و دستمزد مبنای کسر حق بیمه واقعی باشد و برمبنای آن هر فردی متناسب با میزان پرداختی‌اش به صندوق‌ها، امتیاز لازم را کسب کند.
این کارشناس حوزه رفاه و تامین‌اجتماعی ادامه داد: اینها تمام راهکارهایی است که باید در آن بسته جامع پیشنهادی دیده شود. یک سری مقررات درباره برقراری مستمری بازماندگان داریم که نیازمند اصلاح است، بازنشستگی پیش از موعد نیز باید بازنگری شود. بازنگری در معافیت‌های بیمه‌ای نظیر معافیت تا پنج نفر کارگر سهم کارفرما در کارگاه‌های تولیدی صنعتی و خدماتی (مصوب سال ۱۳۶۱) نیز ضروری است.
